EDUCATIEPROJECTEN
Vervolgopleiding in accountancy management
Studente is een jonge vrouw uit een desa/dorp in de buurt van Banyuwangi, Java - Indonesië. Na haar 3 jarige hogere middelbare beroepsopleiding in accountancy te Blokagung – Banyuwangi, Oost Java is zij naar Bali geïmmigreerd om te werken. Momenteel heeft zij een cateringsbedrijf met een famielid.
Haar wens om een verdere opleiding in deze beroepstak te volgen, kon niet worden vervuld, omdat ze te weinig verdient om een universitaire avondopleiding te volgen. De vader, als kleine boer in een desa, heeft hiervoor niet de financiële middelen.
Door contacten met de familie Oei, een van de bestuursleden, toen wonende in Bali, hoorde zij van de opgerichte Stichting OBEL en vroeg of ze financiële steun kon krijgen m.n. ten behoeve van de opleidingskosten. Deze opleiding van 4 jaar in accountancy management op de universiteit Mahasaraswati in Den Pasar, Bali – Indonesië heeft namelijk ook een avondopleiding. Hierdoor kan ze overdag blijven werken om in haar levensonderhoud te voorzien.
De Stichting OBEL heeft haar aanvraag goedgekeurd.
Betreffende opleiding kost Rp 38.310.000 plus inschrijvings- en eindexamenkosten alsmede boeken, omgerekend rond 2.400 euro voor de 4 jaren. Anno 2021 heeft zij haar derde jaar erop zitten met prachtige cijfers. Naar verwachting zal ze haar opleiding in 2022, dus binnen de nominale studietijd afronden.
Opleiding kinderen van minvermogende ouders in Noord Bali
Achtergrond
Onderwijs in Indonesië en meer specifiek op Noord Bali.
Noord Bali is lang niet zo welvarend als Zuid Bali. Zeker in de dorpen buiten de grote stad Singaraja, heerst nog armoede, m.n. bij gezinnen waar de kostwinner, doorgaans één van de ouders, niet meer dan de lagere school heeft kunnen doorlopen, of deze niet eens heeft kunnen afmaken.
Als ongeschoolde kracht kunnen zij werk vinden als hulp in de bouw, als drager van materialen of van boodschappen – grote inkopen op de markt van beter gesitueerden, in een meer gunstig geval als verkoper van kleine versnaperingen in hun dorp of op de markt.
Deze niet geschoolde ouders verdienen gemiddeld 4 tot 5 euro per dag. Van dit bedrag moet het hele gezin leven.
Dit betekent dat de kinderen, zeker indien er in het gezin meer dan een kind is, vaak niet meer dan de 3 jarige junior high school (S.M.P. : Sekolah Menengah Pertama) opleiding kunnen volgen.
Zonder een 3 jarige senior high school (S.M.A. : Sekolah Menengah Atas) of een middelbare beroepsopleiding (S.M.K. : Sekolah Menengah Kejuruan) na de S.M.P te hebben afgerond, is het momenteel in Indonesië moeilijk om een onafhankelijk bestaan op te bouwen, laat staan om ook nog de familie te steunen.
Yayasan Mama Dharma
Studente met moeder, thuis
Leerling studie verpleging tijdens stage maatschappijvoorlichting
Yayasan Mama Dharma, hetgeen "mijn plicht" betekent, is opgericht door mevr. Luh Resiki en haar man de heer Wayan Suastana. Zij komen zelf uit Noord Bali, in de buurt van het bekende Lovinastrand, ten westen van Singaraja. Zij zagen dat kinderen in en rondom hun geboortedorp, die maximaal de S.M.P. opleiding hadden voltooid, nauwelijks een baan konden vinden. In deze omgeving staan ambachtsscholen "Sekolah Menengah Kejuruan" (S.M.K : hogere middelbare ambachtsschool) met o.a. food and beverage en housekeepopleiding t.b.v. het hotelwezen en toerisme.
Zij besloten met eigen middelen en met hulp van de familie, enkele kinderen van minvermogende ouders of uit een eenouder gezin te steunen die een beroepsopleiding zouden willen volgen op deze scholen. Het aantal kinderen dat deze opleiding wenste te volgen, bleek groot te zijn. Daarom besloten zij de Stichting Mama Dharma op te richten en een samenwerkingsverband te vormen met de Stichting Anak2 Papua (S.A.A.P) die naast kinderen in Papua, Indonesië, ook elders in Indonesië opleidingen en onderwijs faciliteerde.
De Stichting OBEL sloot zich in een later stadium hierbij aan en heeft het studieproject van de stichting S.A.A.P. inmiddels overgenomen.
Door de Stichting Mama Dharma is bewust gekozen voor kinderen die een beroepsopleiding willen volgen, zodat zij na het afstuderen direct aan de slag kunnen.
Degenen die een opleiding zijn begonnen, krijgen de financiële garantie dat zij de bovengenoemde drie jaarsopleiding mogen afmaken.
De meesten volgen een opleiding gericht op hotel en toerisme, zoals de richting food en beverage of housekeeping. Een enkeling kiest de middelbare technische school of een verpleegkundige opleiding.
De school moet wel in de buurt liggen zodat men thuis kan blijven wonen, wat de kosten voor het gezin drukt. De stichting OBEL betaalt de schoolgelden, alsmede inschrijfgeld (inbegrepen is het verplichte schooluniform), boeken en examengeld. De rest, o.a. vervoerskosten, wordt gedragen door de ouders of andere familieleden.
Als de opleiding niet wordt afgemaakt of als een leerling niet overgaat naar het volgende jaar, wordt de financiële steun gestopt tenzij er een gegronde reden is.
Gemiddeld kost deze S.M.K. opleiding van 3 jaar Rp 12.680.000 of omgerekend rond 775 euro per leerling.
Sinds de samenwerking met de Stichting Anak2 Papua heeft de Stichting OBEL elk jaar 20 leerlingen financieel kunnen ondersteunen. Het aantal zogenaamde “dropouts” in al die jaren zijn tot nu toe beperkt tot 2 a 3 personen Bijna 95 % van de afgestudeerden heeft een baan gevonden. Enkelen kunnen een vervolgopleiding zelf bekostigen via een baan die zij na hun eerste opleiding hebben gekregen.
Meer informatie over de gesteunde educatieprojecten kunt u terugvinden in de jaarverslagen op de website.
